“မဟာသမယသုတ္ေတာ္”
“မဟာသမယသုတ္ေတာ္ျဖစ္စဥ္”
ကပိလ၀တ္ျပည္ႏွင့္ ေကာလိယျပည္ ႏွစ္ျပည္ေထာင္အၾကားတြင္ ဧရာဟဏီ ျမစ္ၾကီးတစ္ခုက
နယ္ျခားအျဖစ္ စီးဆင္းကာရံလ်က္ရွိေလသည္။ ထုိျမစ္မွ ေရကိုယူ၍ ကမ္းနဖူးရွိ လယ္သမားမ်ားက ေကာက္ပင္စုိက္ပ်ိဳးရာတြင္ သြယ္ယူ၍ သံုးစြဲၾကေလသည္။
ကပိလ၀တ္ ကမ္းဘက္မွ ေရကို ကပိလ၀တ္ျပည္သား လယ္သမားမ်ားက သံုးစြဲ၍ ေကာလိယကမ္းဘက္မွ ေရကို ေကာလိယျပည္သား လယ္သမားမ်ားက ယူ၍ မိမိတုိ႔ လယ္ယာမ်ား အတြင္းသို႔ စီးဆင္းေအာင္ သြယ္ယူကာ အသံုးျပဳၾကေလသည္။
တစ္ႏွစ္တြင္ မုိးနည္းပါး၍ ေရပူရွိန္အား ျပင္းထန္လ်က္ ဧရာဟဏီ ျမစ္အတြင္း ေရစီးျခင္း အားနည္း၍ လယ္သမားမ်ားအဖုိ႔ အခက္အခဲႏွင့္ၾကံဳစရာ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။
ဤတြင္ ကပိလ၀တ္ျပည္သားမ်ား၊ လယ္သမားမ်ားက “ဤေရသည္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သံုးစြဲရန္ မေလာက္ငသျဖင့္ ငါတုိ႔ဘက္ကသာ ေရကုန္ယူ၍ သံုးမည္” ဟု ေကာလိယျပည္သား လယ္သမားမ်ားကို ေျပာ၏။
ေကာလိယျပည္သား လယ္သမားမ်ားကလည္း “ႏွစ္ဖက္စလံုး၊ မသံုးေလာက္ဆုိျငား သင္တုိ႔စကား မွန္ေပ၏။ သုိ႔အတြက္ သင္တုိ႔ မသံုးၾကပါႏွင့္၊ ငါတုိ႔ ေကာလိယျပည္သား လယ္သမားမ်ားသာ သံုးၾကမည္၊ ဖယ္ၾကေလာ့” ဟု ဆုိ၏။ ဤတြင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ မေျပမလည္ျဖစ္ကာ လယ္သမားအခ်င္းခ်င္း ခိုက္ရန္ေဒါသ ျဖစ္ပြားၾကကာ ရုိက္ႏွက္ သတ္ပုတ္ ၾကေလေတာ့သည္။
လယ္သမားခ်င္း ျဖစ္ေသာ ရန္ပြဲမွသည္ လယပုိင္ရွင္ခ်င္း ရုိက္ၾကႏွက္ၾကသည္အထိ ျဖစ္ရာမွ ႏွစ္ဖက္ ရြာစားခ်င္းပါ ရန္မီးပြားလာျပီး၊ ျမိဳ႕စားခ်င္း ရုိက္ႏွက္သတ္ပုတ္ၾကသည္ထိ ျဖစ္ကာ ျပည္ေထာင္ခ်င္း မင္းတုိ႔ပါ တစ္ဆင့္တက္၍ ပါလာၾကျပီး ဧရာဟဏီျမစ္ကို အလယ္က ထား၍ တစ္ဖက္ကို မင္းသား၂၅၀-စီ ဓား၊ လွံ၊ လက္နက္စြဲလ်က္ တုိက္ပြဲ၀င္ၾကရန္ ရက္ခ်ိန္းေၾကညာလုိက္သည္ထိ ၾကီးက်ယ္သြားေလေတာ့သည္။ ထုိေန႔ကား နယုန္လျပည့္ေန႔ ျဖစ္၏။
ထုိျဖစ္အင္ကို သိျမင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္သည္ တစ္ဖက္ ၂၅၀-စီ ႏွစ္ဖက္ေပါင္းတံု ငါးရာကုန္ေသာ သာကီ၀င္ မင္းသားတုိ႔၏ အသက္ဆံုးရူံးမူကိုလည္းေကာင္
ျမတ္ဗုဒၶသခင္ ေကာင္းကင္ျပင္တြင္ စ်ာန္ယာဥ္စီးကာ ၾကြခ်ီလာသည္ကို ျမင္သျဖင့္ ႏွစ္ဖက္ေသာ သာကီ၀င္မင္းမ်ားသည္ လက္နက္မ်ား ေျမမွာခ်၍ ဘုရားရွင္ကို ဖူးျမင္ ဦးခိုက္ၾကေလသည္။ ထုိအခါ ဘုရားရွင္က ေရထက္ ေျမက၊ ေျမထက္ လူက၊ လူထက္ အက်င့္သီလက ျမင့္ျမတ္ေၾကာင္းကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။
ဘုရားရွင္၏ တရားကို နာၾကားရေသာ ကမ္းႏွစ္ဖက္မွ ဘုရား၏ ေဆြေတာ္ မ်ိဳးေတာ္မ်ားမွာ အမ်က္ေျပျငိမ္း၍ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကိုဆပ္ရန္ တစ္ဖက္လွ်င္ ၂၅၀-စီေသာ သာကီ၀င္ မင္းတုိ႔အား ေပးအပ္လွဴဒါန္းရာ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ မင္းသား ၅၀၀-ကို ရဟန္းျပဳလ်က္ မဟာ၀ုန္ေတာသို႔ ေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္။
ရဟန္းျဖစ္စ တရားမရမီ အခ်ိန္တြင္ ပ်င္းရိေနၾကသည္ကို သိေသာ ဘုရားသခင္သည္ ရဟန္း ငါးရာတို႔အား ဟိမ၀ႏၱာေတာရွိ(ကုဏာလ)အုိင္သ
ုိ႔ ဘုရားတန္ခိုးေတာ္ စ်ာန္ျဖင့္ ေခၚသြားကာ ကမ႒ာန္း အားထုတ္ေစရာ ရဟႏၱာျဖစ္ၾကျပီး၊ မိမိတုိ႔၏ ကိုယ္ပုိင္ တန္ခိုးစ်ာန္ျဖင့္ မဟာ၀ုန္ေတာသို႔ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာၾကေတာ့သည္။
ထုိရဟန္းငါးရာႏွင့္ တကြ ဘုရား၏ အသေရေတာ္ကို ဖူးေျမာ္ရန္ ေရာက္လာၾကေသာ စၾက၀ဠာ အတြင္းရွိ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတုိ႔အား တစ္ဦးစီ၏ နာမည္မ်ားကို ျမတ္ဗုဒၶဘုရားက ေခၚေ၀ၚႏူတ္ဆက္ကာ မဟာသမယသုတ္ေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူေလသည္။
မဟာသမယသုတ္ေတာ္ကို ေဟာ္ေတာ္မူေသာေန႔သည္ကား နယုန္လျပည့္ေန႔ ျဖစ္သတည္း။ ထုိသို႔ နတ္၊ ျဗဟၼအေပါင္းတုိ႔အား တစ္ဦးစီ နာမည္မ်ားကို ေခၚေ၀ၚႏူတ္ဆက္ျပီး ေရာက္ရွိေသာ နတ္၊ ျဗဟၼာ မ်ားသည္ စရိုက္တစ္ပါးလွ်င္ တစ္သုတ္စီ ခြဲျခားေဟာရေသာ္ အားလံုးကြ်တ္တမ္း၀င္မည္ကို ျမင္ေတာ္မူေလသည္။
ထုိသို႔ ျမင္ေတာ္မူျပီး စရုိက္ အားၾကီးသူတို႔ နားလည္လြယ္ရန္ အေမးအေျဖျပဳ၍ ေဟာမွ သင့္မည္ဟု ယူဆ၍ နိမၼိတဘုရားတစ္ဆုိ ကုိယ္ေတာ္ႏွင့္ တူစြာဖန္ဆင္းေတာ္မူ၍ ႏွစ္ဆူေသာဘုရားရွင္တုိ႔သည္ ရာဂစရုိက္ အားၾကီးသူတုိ႔အတြက္ (သမၼာပရိဗၺာဇနိယသုတ္၊ ေဒါသစရုိက္အားၾကီးသူတုိ႔အတြ
က္ (ကလဟ၀ိ၀ါဒသုတ္)၊ ေမာဟစရုိက္အားၾကီးသူတုိ႔ အတြက္ (မဟာဗ်ဴဟသုတ္)၊ သဒၵါစရုိက္ အားၾကီးသူတုိ႔အတြက္ (တု၀ဋကသုတ္)၊ ၀ိတက္စရုိက္ အားၾကီးသူတုိ႔အတြက္ (စူဠဗ်ဴဟသုတ္)၊ ပညာစရုိက္ အားၾကီးသူတို႔အတြက္ (ပုရာေဘဒသုတ္) တုိ႔ကို အျပန္အလွန္ အေမးအေျဖျပဳ၍ ေဟာေတာ္မူေလသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ မဟာသမယသုတ္ေတာ္ ျဖစ္ေပၚ ရြတ္ဆုိ ပြားမ်ားလာၾကသည္။
“မဟာသမယသုတ္ပါဠိ”
၁။ ဧ၀ံ ေမ သုတံ-ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ သေကၠသု ၀ိဟရတိ ကပိလ၀တၳဳသိၼ ံ မဟာ၀ေန မဟတာ ဘိကၡဳသံေဃန သဒၶိ ံ ပဥၥမေတၱဟိ ဘိကၡဳသေတဟိ သေဗၺေဟ၀ အရဟေႏၱဟိ၊ ဒသဟိ စ ေလာကဓာတူဟိ ေဒ၀တာ ေယဘုေယ်န သႏၷိ-ပတိတာ ေဟာႏိၱ ဘဂ၀ႏံၱ ဒႆနာယ, ဘကၡဳသံဃဥၥ။
အထ ေခါ စတုႏၷံ သုဒၶါ၀ါသကာယိကာနံ ေဒ၀တာနံ ဧတဒေဟာသိ “အယံ ေခါ ဘဂ၀ါ သေကၠသု ၀ိဟရတိ ကပိလ၀တၳဳသိၼ ံ မဟာ၀ေန မဟတာ ဘိကၡဳသံေဃန သဒၶိ ံ ပဥၥမေတၳဟိ ဘိကၡဳသေတဟိ သေဗၺေဟ၀ အရဟေႏၱဟိ၊ ဒသဟိ စ ေလာကဓာတူဟိ ေဒ၀တာ ေယဘုေယ်န သႏၷိပတိတာ ေဟာႏိ ၱ ဘဂ၀ႏံ ၱ ဒႆနာယ, ဘိ ကၡဳသံဃဥၥ။ ယံႏူန မယမၸိ ေယန ဘဂ၀ါ, ေတႏုပသကၤေမယ်ာမ၊ ဥပသကၤမိတြာ ဘဂ၀ေတာ သႏိၱေက ပေစၥကံ ဂါထံ ဘာေသယ်ာမာ” တိ။
“ျဗဟၼာေလးဦး၏ လက္ေဆာင္ဂါထာ”
အထ ေခါ တာ ေဒ၀တာ ေသယ်ထာပိ နာမ ဗလ၀ါ ပုရိေသာ သမိဥၨိတံ ၀ါ ဗာဟံ ပသာေရယ်, ပသာရိတံ ၀ါဗာဟံ သမိေဥၨယ်။ ဧ၀ေမ၀ သုဒၶါ၀ါေသသု ေဒေ၀သ အႏၱရဟိတာ ဘဂ၀ေတာ ပုရေတာ ပါတုရေဟသံု။ အထေခါ တာ ေဒ၀တာ ဘဂ၀ႏံၱ အဘိ၀ါေဒတြာ ဧကမႏံ ၱ အ႒ံသု။ ဧကမႏံ ၱ ဌိတာ ေခါ ဧကာ ေဒ၀တာ ဘဂ၀ေတာ သႏိ ၱေက ဣမံ ဂါထံ အဘာသိ-
“မဟာသမေယာ ပ၀နသိၼ ံ၊
ေဒ၀ကာယာ သမာဂတာ။
အာဂတ’မွ ဣမံ ဓမၼသမယံ၊
ဒကၡိတာေယ အပရာဇိတသံဃ” ႏိ ၱ။
၂။ အထ ေခါ အပရာ ေဒ၀တာ ဘဂ၀ေတာ သႏိ ၱေက ဣမံ ဂါထံ အဘာသိ-
“တၾတ ဘိကၡေ၀ါ သမာဒဟံသု၊
စိတၱမတၱေနာ ဥဇုကံ အကံသု။
သာရထီ၀ ေနတၱာနိ ဂေဟတြာ၊
ဣျႏၵိယာနိ ရကၡႏိ ၱ ပ႑ိတာ” တိ။
၃။ အထ ေခါ အပရာ ေဒ၀တာ ဘဂ၀ေတာ အႏိ ၱေက ဣမံ ဂါထံ အဘာသိ -
“ေဆတြာ ခီလံ ေဆတြာ ပလိဃံ၊
ဣႏၵခီလံ ဦဟစၥ မေနဇာ။
ေတ စရႏိ ၱ သုဒၶါ ၀ိမလာ၊
စကၡဳမတာ သုဒႏ ၱာ သုသုနာဂါ” တိ။
၄။ အထ ေခါ အပရာ ေဒ၀တာ ဘဂ၀ေတာ သႏိ ၱေက ဣမံ ဂါထံ အဘာသိ -
“ေယေကစိ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂတာေသ၊
န ေတ ဂမိႆႏိ ၱအပါယဘူမိ ံ။
မဟာယ မာႏုသံ ေဒဟံ၊
ေဒ၀ကာယံ ပရိပူေရႆႏီ ၱ” တိ။
“နတ္၊ ျဗဟၼာတုိ႔၏ အစည္းအေ၀း”
၅။ အထ ေခါ ဘဂ၀ါ ဘိကၡဴ အာမေႏၱသိ “ေယဘုေယ်န ဘိကၡေ၀ ဒသသု ေလာကဓာတူသု ေဒ၀တာ သႏၷိပတိတာ ေဟာႏိ ၱ တထာဂတံ ဒႆနာယ ဘိကၡဳသံဃဥၥ။
ေယပိ ေတ ဘိကၡေ၀ အေဟသံု အတီတမဒၶါနံ အရဟေႏၱာ သမၼာသမၺဳဒၶါ၊ ေတသမၸိ ဘဂ၀ႏၱာနံ ဧတံပရမာေယ၀ ေဒ၀တာ သႏၷိမတိတာ အေဟသံု ေသယ်ထာပိ မယံွ ဧတရဟိ။
ေယပိေတ ဘိကၡေ၀ ဘ၀ိႆႏိၱ အနာဂတမဒၶါနံ အရဟေႏၱာသမၼာသမၺဳဒၶါ၊ ေတသမၸိ ဘဂ၀ႏၱာနံ ဧတံပရမာေယ၀ ေဒ၀တာ သႏၷိပတိကာ ဘ၀ိႆႏိၱ ေသယ်ထာပိ မယွံ ဧတရဟိ။
အာစိကၡိႆာမိ ဘိကၡေ၀ ေဒ၀ကာယာနံ နာမာနိ၊ ကိတၱယိႆာမိ ဘိကၡေ၀ ေဒ၀ကာယာနံ နာမာနိ၊ ေဒေသႆာမိ ဘိကၡေ၀ ေဒ၀ကာယာနံ နာမာနိ၊ တံ သုဏာထ, သာဓုကံ မနသိကေရာထ, ဘာသိႆာ မီ” တိ။ “ဧ၀ံ ဘေႏ ၱ” တိ ေခါ ေတ ဘိကၡဴ ဘဂ၀ေတာ ပစၥေႆာသံု။
ဘ၀ါ ေတဒေ၀ါစ -
“ရဟန္းတို႕ ဒီဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ ၀င္စားျခင္း”
၁။ သိေလာက’ မႏုႆာမိ၊ ယတၳ ဘုမၼာ တဒႆိတာ။
ေယ သိတာ ဂိရိဂဗ ၻရံ၊ မဟိတတၱာ သမာဟိတာ။
၂။ ပုထူသီဟာ၀ သလႅီနာ၊ ေလာမဟံသာ ဘိသမ ၻဳေနာ။
ၾသဒါတမနသာ သုဒၶါ၊ ၀ိပၸသႏၷ’ မနာ၀ိလာ။
၃။ ဘိေယ်ာ ပဥၥသေတ ဉတြာ၊ ၀ေန ကာပိလ၀တၳေ၀။
တေတာ အာမႏ ၱယီ သတၳာ၊ သာ၀ေက သာသေန ရေတ။
၄။ ေဒ၀ကာယာ အဘိကၠႏ ၱာ၊ ေတ ၀ိဇာနာထ ဘိကၡေ၀ါ။
ေတ စ အာတပၸ’ မကရုံ၊ သုတြာ ဗုဒၶႆ သာသနံ။
၅။ ေတသံ ပါတုရဟု ဉာဏံ၊ အမႏုႆာနဒႆနံ။
အေပၸေက သတမဒၵကၡဳံ၊ သဟႆံ အထ သတၱရိ ံ။
၆။ သတံ ဧေက သဟႆာနံ၊ အမနုႆာန’ မဒၵသံု။
အေပၸေကနႏ ၱ’ မဒၵကၡဳံ၊ ဒိသာ သဗၺာ ဖုဋာ အဟံု။
နတ္တုိ႔၏အမည္ကိုေဟာျခင္း
၇။ တဥၥ သဗၺံ အဘိညာယ၊ ၀ ၀တၳိတြာန စကၡဳမာ။
တေတာ အာမႏ ၱယီ သတၳာ၊ သာ၀ေက သာသေန ရေတ။
၈။ ေဒ၀ကာယာ အဘိကၠႏ ၱာ၊ ေတ ၀ိဇာနာထ ဘိကၡေ၀ါ။
ေယ ေ၀ါ’ ဟံ ကိတၱယိႆာမိ၊ ဂိရာဟိ အႏုပုဗၺေသာ။
၉။ သတၱသဟႆာ ေတ ယကၡာ၊ ဘုမၼာ ကပိလ၀တၳ၀ါ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၁၀။ ဆသဟႆာ ေဟမ၀တာ၊ ယကၡာ နာနတၱ၀ဏၰိေနာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၁၁။ သာတာဂိရာ တိသဟႆာ၊ ယကၡာ နာနတၱသဏၰိေနာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၁၂။ ဣေစၥေတ ေသာဠသသဟႆာ၊
ယကၡာ နာနတၱ၀ဏၰိေနာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၁၃။ ေ၀သာမိတၱာ ပဥၥသတာ၊ ယကၡာ နာနတၱ၀ဏၰိေနာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၁၄။ ကုမီ ၻေရာ ရာဇဂဟိေကာ၊ ေ၀ပုလႅႆ နိေ၀သနံ။
ဘိေယ်ာနံ သတသဟႆံ၊ ယကၡာနံ ပယိရူပါသတိ။
ကုမီ ၻေရာ ရာဇဂဟေကာ၊ ေသာပါဂါ သမိတိ ံ ၀နံ။
၁၅။ ပုရိမဥၥ ဒိသံ ရာဇာ၊ ဓတရေ႒ာ ပသာသတိ။
ဂႏၶဗၺာနံ အဓိပတိ၊ မဟာရာဇာ ယသာႆိေသာ။
၁၆။ ပုတၱာပိ တႆ ဗဟေ၀ါ၊ ဣႏၵနာမာ မဟဗၺလာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၁၇။ ဒကၡိဏဥၥ ဒိသံ ရာဇာ၊ ၀ိရူေဠွာ တံ ပသာသတိ။
ကုမ ၻ႑ာနံ အဓိပတိ၊ မဟာရာဇာ ပသႆိေသာ။
၁၈။ ပုတၱာပိ တႆ ဗဟေ၀ါ၊ ဣႏၵနာမာ မဟဗၺလာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၁၉။ ပစိ ၦမဥၥ ဒိသံ ရာဇာ၊ ၀ိရူပေကၡာ ပသာသတိ။
နဂါနဥၥ အဓိပတိ၊ မဟာရာဇာ ယသႆိေသာ။
၂၀။ ပုတၱာပိ တႆ ေဟေ၀ါ၊ ဣႏၵနာမာ မဟဗၺလာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၂၁။ ဥတၱရဥၥ ဒိသံ ရာဇာ၊ ကုေ၀ေရာ တံ ပသာသတိ။
ယကၡာနဥၥ အဓိပတိ၊ မဟာရာဇာ ယသႆိေသာ။
၂၂။ ပုတၱာပိ တႆ ဗဟေ၀ါ၊ ဣႏၷနာမာ မဟဗၺလာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၂၃။ ပုရိမံ ဒိသံ ဓတရေဠွာ၊ ဒကၡိေဏန ၀ိရူဠွေကာ။
ပစိ ၦေမန ၀ိရူပေကၡာ၊ ကုေ၀ေရာ ဥတၱရံ ဒိသံ။
၂၄။ စတၱာေရာ ေတ မဟာရာဇာ၊ သမႏ ၱာ စတုေရာ ဒိသာ။
ဒဒၵလႅမာနာ အ႒ံသု၊ ၀ေန ကပိလ၀တၳေ၀။
၂၅။ ေတသံ မာယာနိေနာ ဒါသာ၊ အာဂံု ၀ဥၥနိကာ သဌာ။
မာယာ ကုေဋ႑ဳ ၀ိေဋ႑ဳ၊ ၀ိဋဳစၥ ၀ိဋဳေဋာ သဟ၊
စႏၵေနာ ကာမေသေ႒ာ စ၊ ကိႏၷိဃ႑ဳ နိဃ႑ဳ စ။
၂၆။ ပနာေဒါ ၾသပမေညာ စ၊ ေဒ၀သူေတာ စ မာတလိ။
စိတၱေသေနာ ဟ ဂႏၶေဗၺာ၊ နာေဠွာရာဇာ ဇေနသေဘာ။
အာဂါ ပဥၥသိေခါ ေစ၀၊ တိမၺရူ သူရိယ ၀စ ၦသာ။
၂၇။ ဧေတ စေည စ ရဇာေနာ၊ ဂႏၶဗၺာ သဟ ရာဇူဘိ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
“နဂါးဂဠဳန္တုိ႔ အမည္ကို ေဟာျခင္း”
၂၈။ အထာဂံု နာဂသာ နာဂါ၊ ေ၀သာလာ သဟတစ ၦကာ။
ကမၸလႆတရာ အာဂံု၊ ပါယာဂါ သဟ ဉာတိဘိ။
၂၉။ ယာမုနာ ဓတရ႒ာ စ၊ အဂူ နာဂါ ယသႆိ္ေနာ။
ဧရာ၀ေဏာ မဟာနာေဂါ၊ ေသာပါဂါ သမိတိ ံ ၀နံ။
၃၀။ ေယ နာဂရာေဇ သဟသာ ဟရႏိ ၱ၊
ဒိဗၺာ ဒိဇာ ပကၡီ ၀ိသုဒၶစကၡဴ။
ေ၀ဟာယသာ ေတ ၀နမဇၥ်ပတၱာ၊
စိၾတာ သု၀ဏၰ ဣတိ ေတသ နာမံ။
၃၁။ အဘယံ တဒါ နာဂရာဇာန’ မာသိ၊
သုပဏၰေတာ ေခမ’မကာသိ ဗုေဒၶါ။
သဏွာဟိ ၀ါစာဟိ ဥပ၀ွယႏ ၱာ၊
နာဂါ သုပဏၰာ သရဏ’မကံသု ဗုဒၶံ။
“အသူရာႏွင့္ မာရ္နတ္”
၃၂။ ဇိတာ ၀ဇိရဟေတၳန၊ သမုဒၵံ အသုရာသိတာ၊
ဘာတေရာ ၀ါသ၀ေႆေတ၊ ဣဒၶိမေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
၃၃။ ကာလကဥၥာ မဟာဘိသၼာ၊ အသုရာ ဒါနေ၀ဃသာ။
ေ၀ပစိတၱိ သုစိတၱိ စ၊ မဟာရာေဒါ နမုစီ သဟ။
၃၄။ သတဥၥ ဗလိပုတၱာနံ၊ သေဗၺ ေ၀ေရာစ နာမကာ။
သႏၷယွိတြာ ဗလိေသနံ၊ ရာဟုဘဒၵ’မုပါဂမံု။
သမေယာ ဒါနိ ဘဒၵေႏ ၱ၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ။
၃၅။ အာေပါ စ ေဒ၀ါ ပထ၀ီ၊
ေတေဇာ ၀ါေယာ တဒါဂမံု။
၀ရုဏာ ၀ါရဏာ ေဒ၀ါ၊
ေသာေမာ စ ယသသာ သဟ။
ေမတၱာ ကရုဏာ ကာယိကာ၊
အာဂံု ေဒ၀ါ ယသႆိေနာ။
၃၆။ ဒေသေတ ဒသဓာ ကာယာ၊ သေဗၺ နာနတၱ၀ဏၰိေနာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၃၇။ ေ၀႑ဳေဒ၀ါ သဟလိ စ၊ အသမာ စ ဒုေ၀ ယမာ။
စႏၵယႆူပနိသာ ေဒ၀ါ၊ စႏၵမာဂံု ပုရကၡတြာ။
၃၈။ သူရိယႆူပနိသာ ေဒ၀ါ၊ သူရိယမာဂံု ပုရကၡတြာ။
နကၡတၱာနိ ပုရကၡတြာ၊ အာဂံု မႏၵသလာဟကာ။
၀သူနံ ၀ါသေ၀ါ ေသေ႒ာ၊ သေကၠာပါဂါ ပုရိႏၵေဒါ။
၃၉။ ဒေသေတ ဒသဓာ ကာယာ၊ သေဗၺ နာနတၱ၀ဏၰိေနာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၄၀။ အထာဂံု သဟဘူ ေဒ၀ါ၊ ဇလမဂၢိ သိခါရိ၀။
အရိ႒ကာ စ ေရာဇာ စ၊ ဥမာပုပၸ နိဘာသိေနာ။
၄၁။ ၀ရုဏာ သဟဓမၼာ ဟ၊ အစၥဳတာ စ အေနဇကာ။
သူေလယ်ရုစိရာ အာဂံု၊ အာဂံု ၀ါသ၀ေနသိေနာ။
၄၂။ ဒေသေတ ဒသဓာ ကာယာ၊ သေဗၺ နာနတၱ၀ ဏၰိေနာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၄၃။ သမာနာ မဟာသမာနာ၊ မႏုသာ မာႏုသုတၱမာ။
ခိုၮဒါသိကာ အာဂံု၊ အာဂံု မေနာပေဒါသိကာ။
၄၄။ အာထာဂံု ဟရေယာ ေဒ၀ါ၊
ေယ စ ေလာဟိတ၀ါသိေနာ။
ပါရဂါ မဟာပါရဂါ။
အာဂံု ေဒ၀ါ ယသႆိေနာ။
၄၅။ ဒေသေတ ဒသဓာ ကာယာ၊ သေဗၺ နာနတၱ၀ဏၰိေနာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၄၆။ သုကၠာ ကရမ ၻာ အရုဏာ၊ အာဂံု ေ၀ဃနသာ သဟ။
ၾသဒါတဂယွာ ပါေမာကၡာ၊ အာဂံုေဒ၀ါ ၀ိစကၡဏာ။
၄၇။ သဒါမတၱာ ဟာရဂဇာ၊ မိႆကာ စာ ယသႆိေနာ။
ထနယံ အာဂ ပဗၺဳေႏၷာ၊ ေယာ ဒိသာ အဘိ၀ႆတိ။
၄၈။ ဒေသေတ ဒသဓာ ကာယာ၊ သေဗၺနာတၱ ၀ဏၰိေနာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၄၉။ ေခမိယာ တုသိတာ ယာမာ၊ က႒ကာ စ ယသႆိေနာ။
လမၺီတကာ လာမေသ႒ာ၊ ေဇာတိနာမာ စ အာသ၀ါ။
နိမၼာနရတိေနာ အာဂံု၊ အထာဂံု ပရနိမၼိတာ။
၅၀။ ဒေသေတ ဒသဓာ ကာယာ၊ သေဗၺ နာနတၱ၀ဏၰိေနာ။
ဣဒၶိမေႏ ၱာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊ ၀ဏၰ၀ေႏ ၱာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒမာနာ အဘိကၠာမံု၊ ဘိကၡဴနံ သမိတိ ံ ၀နံ။
၅၁။ သေ႒ေတ ေဒ၀နိကာယာ၊ သေဗၺ နာနတၱ၀ဏၰိေနာ။
နာမႏြေယန အာဂစ ၦံဳ၊ ေယ စေည သဒိသာ သဟ။
၅၂။ ပ၀ု႒ဇာတိ’ မခိလံ၊ ၾသဃတိဏၰ’ မနာသ၀ံ။
ဒေကၡ ေမာဃတရံ နာဂံ၊ စႏၵံ၀ အသိတာတိဂံ။
“ျဗဟၼာမ်ား”
၅၃။ သုျဗဟၼာ ပရမေတၱာ စ၊ ပုတၱာ ဣဒၶိမေတာ သဟ။
သနကၤုမာေရာ တိေႆာ စ၊ ေသာပါဂ သမိတိ ံ ၀နံ။
၅၄။ သဟႆံ ျဗဟၼေလာကာနံ၊
မဟာျဗဟၼာဘိတိ႒တိ။
ဥပပေႏၷာ ဇုတိမေႏ ၱာ၊
ဘိသၼာကာေယာ ယႆႆိေယာ။
၅၅။ ဒေသတၳ ဣႆရာ အာဂံု၊ ပေစၥက၀သ၀တၱိေနာ။
ေတသဥၥ မဇၥ်ေတာ အာဂ၊ ဟာရိေတာ ပရိ၀ါရိေတာ။
မာရ္နတ္ ေႏွာင့္ယွက္ပံု
၅၆။ ေတ စ သေဗၺ အဘိကၠေႏ ၱ၊ သဣေႏၵ ေဒေ၀ သျဗဟၼေက။
မာရေသနာ အဘိကၠာမိ၊ ပႆ တဏွႆ မႏၵိယံ။
၅၇။ ဧထ ဂဏွထ ဗႏၶထ၊ ရာေဂန ဗဒၶ’ မတၳဳ ေ၀ါ။
သမႏ ၱာ ပရိ၀ါေရထ၊ မာေ၀ါ မုဥၥိတၳ ေကာစိနံ။
၅၈။ ဣတိ တတၳ မဟာေသေနာ၊ ကေဏွာ ေသနံ အေပသယိ။
ပါဏိနာ တလ’ မာဟစၥ၊ သရံ ကတြာန ေဘရ၀ံ။
၅၉။ ယထာ ပါ၀ုႆေကာ ေမေဃာ၊
ထနယေႏ ၱာ သ၀ိဇၨဳေကာ။
တဒါ ေသာ ပစၥဳဒါ၀တၱိ၊
သကၤုေဒၶါ အသယံ၀ေသ။
၆၀။ တဥၥ သဗၺံ အဘိညာယ၊
၀ ၀တၳိတြာန စကၡဳမာ။
တေတာ္ အာမႏ ၳယီ သတၳာ၊
သာ၀ေက သာသေန ရေတ။
မာရေသနာ အဘိကၠႏ ၱာ၊
ေတ ၀ိဇာနာထ ဘိကၡေ၀ါ။
၆၁။ ေတ စ အာတပၸ’ မကရုံ၊ သုတြာ ဗုဒၶႆ သာသနံ။
၀ီတရာေဂဟိ ပကၠာမံု၊ ေနသံ ေလာမာပိ ဣဥၨယံု။
၆၂။ သေဗၺ ၀ိဇိတသဂၤါမာ၊
ဘယဘီတာ ယသႆိေနာ။
ေမာဒႏိ ၱသဟ ဘူေတဟိ၊
သာ၀ကာ ေတ ဇေနသုတာတိ။
မဟာသမယသုတၱံ နိ႒ိတံ။
==============
“မဟာသမယသုတ္ေတာ္ ရြတ္ဆုိရျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူး”
မဟာသမယသုတ္ေတာ္ကို ေန႔စဥ္မျပတ္ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ရေသာ အက်ိဳးျဖင့္ သာသနာေတာ္ေစာင့္ နတ္မ်ား ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ ေဘးဆုိး ရန္ဆုိးမ်ား ေျပေပ်ာက္ျခင္း၊ ေဒါသတရား နည္းပါးလာျခင္း၊ ေမာဟစိတ္မ်ား မဖံုးလႊမ္းႏုိင္ျခင္းႏွင့္ ေလာကီက်က္သေရ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုကာ ေလာကုတၱရာ ေကာင္းက်ိဳးကို သယ္ပုိးေဆာင္ရြက္ ႏုိင္ေသာ သတၱိထုူးမ်ားကို ရရွိေစတတ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment