ျမန္ႏႈန္းမဲ႔ အင္တာနက္၊ ခရိုနီ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရး ၊ ေစ်းအႀကီးဆံုး တန္ဖိုးနည္းဖုန္း ႏွင့္ ေပ်ာက္ဆံုးေနဆဲ အိမ္မက္မ်ား

ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈကို အင္တာနက္ ျမန္ႏႈန္းနဲ႔ တိုင္းတာတဲ့ ေခတ္ကာလမွာ ျမန္ႏႈန္း လံုး၀ တိတိ က်က်မရွိတဲ႔ အင္တာနက္ လိုင္းနဲ႔ သံုးစြဲသူတို႔ ႏွစ္ပါးသြားေနရဆဲ ျဖစ္ေနရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ အဆင္းရဲဆံုးျဖစ္ေနေသးလို႔ပါလို႔ေျပာရင္ အင္တာနက္သံုးစြဲသူမ်ား စိတ္ေျဖသာရာရႏုိင္ၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ် အင္တာနက္ျမန္ႏႈန္းက လိုက္ပါ ျမန္ဆန္လာမွာပါလို႔ေျပာရင္ အိပ္မက္ေလးေတြ ဆက္လက္လွပႏိုင္ၾက မယ္ထင္ပါတယ္။

အာရွမွာေတာ့ ေတာင္ကိုရီးယားက အင္တာနက္ျမန္ႏႈန္း အျမင့္ဆံုးပဲဆိုလို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက တရား၀င္႐ုပ္သံလိုင္းေပါင္းစံုမွာ ဘယ္တုန္းကမွ အဲဒီဇာတ္လမ္းတြဲေတြကို မၾကည့္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လိုလူ အဖို႔ေတာင္ ၿငီးေငြ႕ ပ်င္းရိဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေတာက္ေလွ်ာက္ ျပေနတဲ့ ကိုရီးယား ဇာတ္လမ္းတြဲေတြကို အသာေလး အကဲခတ္ၾကည့္ မိေတာ့ က်ဳိးေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဟိုးေတာရြာ ေက်းလက္ေဒသက အိမ္ကေလး ေတြကို ေနာက္ခံ ထားၿပီး ႐ိုက္ျပတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြမွာေတာင္ အစစ အရာရာ သန္႔ရွင္း သပ္ရပ္ေနၿပီး ကိုရီးယား ရြာသားေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေခတ္အမီဆံုး လို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္သားေတြ ထက္ေတာင္ သားနား သန္႔ျပန္႔ေနတာ သိသိသာသာ ႀကီးကို ျမင္ေတြ႕ရပါတယ္။ မိုဘိုင္းလ္ ဖုန္းကိုယ္စီနဲ႔ပါ။

အင္တာနက္ ျမန္ႏႈန္းနဲ႔ တိုင္းျပည္ ႀကီးပြား ခ်မ္းသာျခင္းတို႔ အၾကား အဆက္အစပ္ကို ခပ္ေရးေရးေလးေတာ့ သေဘာေပါက္လိုက္ မိပါတယ္။ (ကိုရီးယားကားမွ ကိုရီးယားကားျဖစ္ေနတဲ့ ညီငယ္၊ ညီမငယ္ တို႔အေနနဲ႔ ကိုရီးယားေတြရဲ႕ဆံပင္ပံုစံေတြ၊ အက်ႌပံုစံေတြနဲ႔ ေခတ္ေပၚ စတိုင္လ္ေတြကို အတုခိုးသလို သူတို႔ဘယ္လိုႀကီးပြားေအာင္ လုပ္ၾက သလဲဆိုတာလည္း ဇာတ္လမ္းတြဲၾကည့္ရင္း စူးစမ္းေလ့လာၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။) ဒါေပမဲ့ဗ်ာ။ ဆင္းရဲလို႔ အင္တာနက္ျမန္ႏႈန္း ေႏွးေနတာကို လက္ခံႏိုင္ေပမယ့္ ေႏွးသင့္တဲ့ႏႈန္းထက္ အမ်ားႀကီးပိုေႏွး႐ံုမကဘဲ လံုး၀ ျမန္ႏႈန္းကင္းမဲ့ေနတဲ့အထိျဖစ္ရတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွက္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ရွက္စရာေကာင္းတယ္ဆိုတာက သံုးစြဲသူ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ Customer ေတြေရာ အင္တာနက္လိုင္း၀န္ေဆာင္မႈေပးတဲ့ စီးပြားေရး ကို လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ ဖုန္းကုမၸဏီမ်ား ပါ ရွက္စရာေကာင္းေနတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္က မိုဘိုင္းလ္ဖုန္းတစ္လံုး ေတာင္မပိုင္ေသးတဲ့ လူလတ္တန္းစား စာရင္း မ၀င္သူ အေျခခံ လူတန္းစားပါလို႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။ ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္နဲ႔ ဘ၀ကို ထူေထာင္ေနတဲ့ ဘ၀ေခ်ာတိုင္ တက္သမားေတြထဲက အမ်ား နည္းတူ သာမန္လူတစ္ေယာက္ပါ။

တိုင္တစ္၀က္နားေလးေရာက္လိုက္ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးေပၚလစီဆိုတဲ့ ေခ်ာဆီကို တစ္စံုတစ္ေယာက္က Manipulation ၀ါးလံုးရွည္ရွည္နဲ႔ လွမ္းထိုးၿပီး ေခ်ာတိုင္ကို ပိုေခ်ာေအာင္ ေခ်ာဆီေတြအားျဖည့္ေပးလိုက္နဲ႔ လံုးခ်ာ႐ိုက္ေနတဲ့ ႀကီးႀကီးက်ယ္ က်ယ္ေျပာရရင္ မိုက္ခ႐ို ဘစ္ဇနက္မန္းျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ လူသာမန္ တစ္ေယာက္ပါ။

ေျပာခ်င္တာက မိုဘိုင္းလ္ဖုန္းနဲ႔သံုးရတဲ့ အင္တာနက္ အေၾကာင္းပါ။ ပညာကိုမက္ေမာသူ၊ ၿပီးေတာ့ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရး အတြက္ ေသေရးရွင္ေရးလို အေရးႀကီးတဲ့ အခုလိုကာလမ်ိဳးမွာ အုတ္ တစ္ခ်ပ္မဟုတ္ေတာင္ သဲတစ္ပြင့္စာေလာက္ေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပါ၀င္ ထမ္းေဆာင္ခ်င္တဲ့သူပီပီ အင္တာနက္ဆိုတဲ့ ရတနာသိုက္ႀကီးကို မက္မက္ေမာေမာ တူးဆြခ်င္တဲ့ သူေတြထဲက တစ္ေယာက္ေပါ့။

အဲဒီေတာ့ မိုဘိုင္းလ္ဖုန္းမ၀ယ္ႏိုင္ေသးေပမယ့္ ၀ယ္ႏိုင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္သားရဲ႕ GSM ဖုန္းေလးနဲ႔ အင္တာနက္ကပ္သံုးပါတယ္။သူက IT PRO ဆိုေတာ့ Software တို႔၊ Network တို႔က အိမ္မွာ အလြယ္ေလး လုပ္လို႔ရပါတယ္။ ျပႆနာက ျမန္ႏႈန္းနဲ႔ ေတြ႕တဲ့ အခ်ိန္မွာ စတင္ပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က တစ္ညမွာ ည ၁၁ နာရီေလာက္ အင္တာနက္ လိုင္း၀င္ဖို႔လုပ္ပါတယ္။ ကိုယ္က်ဳိးလံုး၀မပါဘဲ ခုနေျပာ သလို တိုင္းက်ဳိးျပည္က်ဳိးအတြက္ သဲတစ္ပြင့္စာေလာက္ အေထာက္ အကူျဖစ္မယ့္ Gmail ေလးတစ္ေစာင္ပို႔မလို႔ပါ။ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ၂နာရီေက်ာ္ ၾကာသြားပါတယ္။ Mobile Internet Connection က လံုး၀ျမန္ႏႈန္း ကင္းမဲ့ ေနပါေတာ့တယ္။ (လိုင္းလံုး၀ မရတာကို ဆိုလို တာပါ၊) ေအာက္ပါအရသာမ်ား ကြၽန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစား ရပါေတာ့တယ္။

၁။ အသက္ ၅၀ တန္း ဘ၀ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားစြာခံထားရတဲ့ အဘိုးႀကီးေပါက္စ ပီပီ အၾကာႀကီး ထိုင္မိလို႔ ေက်ာျပင္တစ္ခုလံုး ကိုက္ခဲလာပါတယ္။
၂။ အင္တာနက္သံုးစြဲခကို မသံုးလိုက္ရဘဲနဲ႕ ၃၀၀ ေလာက္ေပး လိုက္ရပါတယ္။
၃။ စိတ္ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈကို ျပင္းစြာခံစားရပါတယ္။
၄။ အခ်ိန္အလြန္ရွားပါးတဲ့ၾကားထဲက ၂ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ အလဟႆဆံုုး႐ံႈးသြားပါတယ္။
၅။ တက္ ၆။ ကြၽန္ေတာ္ပို႔ခ်င္တဲ့ အေရးတႀကီးပို႔ရမယ့္ Gmail ေလး မပို႔ရေတာ့ပါဘူး။ အခ်ိန္မမီေတာ့ပါဘူး။
၇။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ အိပ္ေရးပ်က္ စိတ္ပန္းလူပန္းနဲ႔ ဖ်ားပါ တယ္။
၈။ အခ်ိန္ကို အသက္နဲ႔ ထပ္တူေလးစားတတ္ပါတယ္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားတတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္က မိတ္ေဆြနဲ႔ ခ်ိန္းဆိုထားတာကို ပ်က္ကြက္ၿပီး အရွက္ရပါတယ္။
ကဲ ေကာင္းတာဘာမ်ားရွိေသးလို႔လဲ။ ကြၽန္ေတာ္က ဒီေဆာင္းပါး မေရးခင္ ကြၽန္ေတာ္ပဲမွားသလားလို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆန္းစစ္ပါေသး တယ္။ ကိုယ့္အိမ္ကInternet Connection ျပႆနာေၾကာင့္ပဲလား ဆိုၿပီး ဖုန္းလိုင္းကို ခဏပိတ္လိုက္၊ ကြန္ပ်ဴတာကို Restart လုပ္လိုက္နဲ႔ ရလိုရျငား ႀကိဳးစားၿပီးလုပ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ရင္းႏွီးတဲ့သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြ ေမးၾကည့္ေတာ့မွ သူတို႔လည္း ထိုနည္း၎ဆိုတာ သိလိုက္ရပါတယ္။ ငါတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ပါလားဆိုၿပီး နည္းနည္းမ်ား အားတက္ရမွာလားမသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။

အဲဒီမိုဘိုင္းလ္ဖုန္းကို ကြၽန္ေတာ့္သားက သူ႔ေခြၽးႏွဲစာနဲ႔ ၂၁၀ç၀၀၀ က်ပ္တိတိေပးၿပီး ၀ယ္ထားတာပါ။ အင္တာနက္လိုင္းအတြက္ကို သက္ဆိုင္ရာကုမၸဏီမွာ တစ္ေသာင္းတစ္ေထာင္က်ပ္တိတိေပးၿပီး ေလွ်ာက္ထားရတာပါ။ ဖုန္းလိုင္းတစ္လိုင္းကို သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ အင္တာနက္သံုးစြဲခြင့္ အပါအ၀င္ တစ္ေထာင္က်ပ္ေလာက္နဲ႔ အလြယ္ တကူ၀ယ္လို႔ရေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔က တန္ဖိုးနည္းဖုန္းဆိုတဲ့ ေၾကာ္ျငာနဲ႔ ႏွစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္းက်ပ္တိတိေပးၿပီး ၀ယ္ရပါတယ္။စင္ကာပူမွာ အင္တာနက္ကို ၂၄ နာရီဖြင့္ထားရင္ေတာင္ ျမန္မာေငြနဲ႔ တစ္လကို တစ္ေသာင္းေလာက္က်တဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔က တစ္မိနစ္ ႏွစ္က်ပ္ တစ္နာရီ ၁၂၀ ေပးရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အထက္ေဖာ္ျပ ပါဒုကၡေတြကို အဆစ္အေနနဲ႔ တ၀ႀကီးခံစားရပါေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီညက mail ပို႔ဖို႔ လက္ေလွ်ာ့လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာကိုေတြးမိ သလဲဆိုေတာ့ ငါလို အာ၀ါဒါးသာသာ ပမႊားတစ္ေကာင္က တိုင္းျပည္ ခ်စ္စိတ္ေလးဘာေလးနဲ႔ ႀကီးက်ယ္ၿပီး ညေတာင္ေကာင္းေကာင္း မအိပ္ဘဲ တတ္ႏိုင္တာေလးလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အခုလိုအဆင္မေျပမႈ ေတြျဖစ္တာနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အခြင့္အေရးေတြ အေခ်ာင္ ရၿပီး စီးပြားျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူေဌးမင္းမ်ားတို႔ကေတာ့ ဟိုတယ္ခန္း ေကာင္းေကာင္းထဲမွာလား၊ အိမ္ခန္း ေကာင္းေကာင္းထဲမွာလား ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးၿပီး ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ ဇိမ္က်ေနေလာက္ၿပီလို႔ပါ။

ကြၽန္ေတာ္က သူတို႔လိုစည္းစိမ္မ်ိဳးကို မမက္ေမာတတ္တဲ့ ငမိုက္ သားစစ္စစ္မို႔ မနာလိုျဖစ္ေနတာလို႔ေတာ့ လံုး၀မထင္ပါနဲ႔။ အခ်ိန္ ရွားပါးလြန္းလို႔ မနာလိုျဖစ္ဖို႔ ရွိတဲ့အခ်ိန္ေလး ဖဲ့မေပးႏိုင္ပါဘူး။ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက တာ၀န္ယူမႈ အေၾကာင္းပါ။

အက်ဳိးအျမတ္ ေတြအမ်ားႀကီးရယူထားတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ဆိုတာ တာ၀န္ယူ မႈရွိသင့္ပါတယ္။ ၀န္ေဆာင္မႈဆိုတာ အနက္အဓိပၸာယ္အျပည့္ရွိတဲ့ စကားလံုးပါ။ Customer is King ဆိုတာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေတာ့ ပံုျပင္ျဖစ္ေနတာၾကာပါၿပီ။

ရခ်င္တဲ့အက်ဳိးအျမတ္က်ေတာ့ ရသင့္တာထက္ မတန္တဆယူခ်င္ၿပီး ေပးရမယ့္၀န္ေဆာင္မႈဆိုတာ ထည့္ေတာင္စဥ္းစားပံုမရပါဘူး။ စားသံုးသူကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ေကာင္း ေကာင္းနဲ႔ အထက္စီးယူထားၾကတာပါ။ ျမန္ႏႈန္း 2.75G ဆိုတဲ့ အခု ကြၽန္ေတာ္တို႔သံုးေနတဲ့ GSM အင္တာနက္လိုင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ နည္းပညာဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ Date ေအာက္ေနပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ က အဲဒီေလာက္ေလးကိုပဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလး သံုးခြင့္ရရင္ ေက်းဇူးေတာင္တင္ေနၾကမွာပါ။ ေတာ္ေတာ္လည္း သည္းခံတတ္တဲ့ ျမန္မာျပည္သားမ်ားပါဗ်ာ။ က်ဴးဘားလို ကြန္ျမဴနစ္တစ္ျဖစ္ကို မေန႔တစ္ေန႔ကမွ လဲလာတဲ့ ႏိုင္ငံမွာေတာင္ ေဒၚလာ ၁၀၀ နဲ႔ေရာင္းတဲ့ မိုဘိုင္းလ္ဖုန္းကို ေဒၚလာ ၂၅၀ ေလာက္နဲ႔ တန္ဖိုးနည္းဖုန္းဆိုၿပီး ခပ္တည္တည္ေရာင္းေနတာလည္း ခံေနရတာပါပဲ။ အခုေစ်းကို ေနာက္ႏွစ္ဆန္းရင္ ေလွ်ာ႔မယ္ဆိုတာေတာင္ တစ္သိန္း၊ တစ္သိန္းခြဲ ဆိုပဲ။ မတင္မက်ေလးပါ။ ဒါေတာင္ ေနာက္ႏွစ္ဆန္းပါတဲ့၊ တစ္သိန္း ဆိုတာ ေဒၚလာတစ္ရာေက်ာ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဆက္သြယ္ေရးနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး မိုဘိုင္းလ္ဖုန္းလိုင္းေရာင္းတဲ့ ကုမၸဏီေတြကို ေစတနာနဲ႔ အႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္။ ဖုန္းလိုင္းသန္းသံုးဆယ္ေလာက္ကို ငါးႏွစ္ စီမံကိန္းခ်ၿပီးေရာင္းခ်တဲ့အလုပ္က စိတ္ကူးထားတဲ့အတိုင္း တိတိ က်က် ဘယ္ေတာ့မွမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနအေျပာင္း အလဲနဲ႔ လတ္တေလာလိုအပ္ခ်က္ေတြကို ထည့္မတြက္ထားတဲ့သေဘာ ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ ၂၀၁၅ မတိုင္ခင္မွာ လူထုစိတ္ေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားေအာင္လုပ္ေပးလို႔ရတာ တန္ဖိုးနည္းဖုန္း ေရာင္းခ်ျခင္း တစ္မ်ိဳးပဲရွိပါတယ္။ အခုေန ဖုန္းလိုင္းတစ္လိုင္းကို က်ပ္ေငြ ငါးေသာင္း ေလာက္နဲ႔ ေရာင္းေပးလိုက္ရင္ ေမွ်ာ္မွန္းထားသလို သန္းသံုးဆယ္ ကို ေရာင္းခ်လို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားနဲ႔ ျပည္တြင္းက အျခားကုမၸဏီ ေတြကို ယွဥ္ျပိဳင္ခြင့္ မၾကာခင္ ေသခ်ာေပါက္ ေပးကိုေပးရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ေပးလိုက္ေတာ့မွဆိုရင္ သန္းသံုးဆယ္ မေျပာနဲ႔ သံုးသန္းေတာင္ ေရာင္းလိုက္ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခါတေလ မွာ အေျခအေနအခ်ိန္အခါဆိုတာက ကိုယ္လက္လွမ္းမမီတာေတြကို ဖန္တီးတတ္ပါတယ္။ လူထုတစ္ရပ္လံုးကလည္း အစိုးရနဲ႔ ဖုန္းေရာင္း ေနတဲ့ကုမၸဏီမ်ားကို ေက်းဇူးတင္လို႔ရေအာင္ ကာယကံရွင္စီးပြားေရး သမားေတြလည္း လ်ာထားခ်က္ျပည့္မီေအာင္ဆိုရင္ အခု ငါးေသာင္း ေလာက္နဲ႔ေရာင္းလိုက္တာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံတကာက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနရ တဲ့ကာလျဖစ္ၿပီးေတာ့ မိုဘိုင္းလ္ဆက္သြယ္ေရးေရာ အင္တာနက္ေရာ ဆိုတာက ၂၁ ရာစု လူ႔အဖြဲအစည္းမွာ Infrastructure ထဲမွာပါ တယ္ဆိုတာ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။
လူသန္းေျခာက္ဆယ္လံုးလက္ထဲ ကို မိုဘိုင္းလ္ဖုန္းထည့္ေပးႏိုင္ရင္ GDP က အလိုလို ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္း တက္လာမယ္ဆိုတာ သိၾကမွာပါ။ ဗီယက္နမ္မွာ Phone Density ၂၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ေတာ့မယ္ဆိုတာလည္း သိၾကမွာပါ။ လူတစ္ေယာက္ ဖုန္းႏွစ္လံုးလို႔ ေျပာတာပါ။ အေမရိက ကေန စီးပြားေရးလာလုပ္မယ့္ သူေတြက ျမန္မာျပည္ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူးလို႔ စေျပာလာပါၿပီ။ဆီးဂိမ္းလို အေရးပါတဲ့ပြဲေတြအျပင္ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး စတာေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အစည္းအေ၀းႀကီးေတြ၊ ဖိုရမ္ႀကီးေတြ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ဆီမွာ လုပ္ရေတာ့မယ့္အခ်ိန္လည္း ေရာက္လာေတာ့မယ္ ျဖစ္ပါ တယ္။ မိုဘိုင္းလ္ဆက္သြယ္ေရးနဲ႔ အင္တာနက္လိုင္းကို အခ်ိန္ဆြဲထား လို႔ရတဲ့အေနအထားမရွိေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားတစ္ခုတည္း ၾကည့္ၿပီး ဆက္လုပ္ေနလို႔ကေတာ့ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ခံရရင္ တစ္တိုင္း တစ္ျပည္လံုး ခါးစည္းခံရပါလိမ္႔မယ္။ အခုအခ်ိန္အထိ သည္းခံၿပီး ေကာင္းလာႏိုးႏိုး ေစာင့္စားေနၾကတဲ့လူထုက ဘယ္ေလာက္ခံႏိုင္ရည္ ရွိမယ္ဆိုတာ စမ္းသပ္သလိုျဖစ္ေနပါတယ္ဗ်ာ။

နည္းနည္း ျပန္စဥ္းစား ၾကေစလိုပါတယ္။ စီးပြားေရးေကာင္းလာဖို႔က အၾကာႀကီးေစာင့္ရဦး မယ့္အခ်ိန္မွာ အလြယ္တကူလုပ္ေပးလို႔ရတဲ့ အခြင့္အေရးေလးေတြကို ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ေပးလိုက္ေစခ်င္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ မီဒီယာကမိတ္ေဆြတို႔ကို အေလးအနက္ ေမတၱာ ရပ္ခံပါရေစ။ အက်ဳိးအျမတ္ရယူမယ့္လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ကမၻာမွာ ေစ်းအႀကီးဆုံးမိုဘိုင္းလ္ဖုန္းကို တန္ဖိုးနည္းလို႔ေျပာတဲ့အခါတိုင္းမွာ မီဒီယာေတြက သတိထားၿပီး တန္ဖိုးနည္းဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းကို မီဒီယာ ေတြရဲ႕အသံုးအႏႈန္းမျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ရွားေပးၾကပါ။ သူတို႔သံုးတာ သံုးပါေစဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က လိုက္သံုးၿပီး လိုက္ေၾကာ္ျငာေပးရင္ ႀကံရာပါေတြျဖစ္ကုန္ႏိုင္ပါတယ္။ တန္ဖိုးတကယ္နည္းမွပဲ တန္ဖိုး နည္းလို႔ သံုးၾကေစလိုပါတယ္။

လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကာလနဲ႔ တန္းတူ အေရးပါလွတဲ့ အခုလို ႏိုင္ငံသစ္ တည္ေဆာက္ေရး ကာလမွာ လူတိုင္း တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ ေမြးသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အမ်ားႀကီး ရွိတဲ့သူ ဆိုတာ အခုအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ ကိုယ့္လူ႔ အဖြဲ႕အစည္း အက်ဳိးကို ပိုၿပီး မ်ားမ်ား ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္လို႔ ေတြးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ ေမြးထားတဲ့ ကိုယ့္သား ကိုယ့္သမီး အပါအ၀င္ ေနာင္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ ကို မတရားသျဖင့္ စီးပြားေတြရွာၿပီး စည္းစိမ္ေတြ ပံုေပးထား ခဲ့ရင္လည္း တိုင္းျပည္က ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ခိုင္မာ တည္ၿငိမ္မႈ မရွိရင္ အလကား ပါပဲ။ အခ်ိန္မေရြး ဒုကၡမ်ားႏိုင္ပါတယ္။ ေသခ်ာတဲ့၊ ခိုင္မာတဲ့ အနာဂတ္ ေကာင္းမြန္ ျပည့္စံုၿပီး လူ႔အဖြဲအစည္း တစ္ခုလံုး စည္ပင္ ၀ေျပာေနတဲ့ ၀န္းက်င္တစ္ခုကုိ အတူတူ ၀ိုင္း၀န္းၿပီး ဖန္တီးၾကရေအာင္လို႔ ေမတၱာ စကားေျပာခ်င္တာပါ။

တိုင္းျပည္သစ္ တည္ေဆာက္တဲ့ ကာလမွာ လူလာ ျဖစ္ေနတာ ႀကံဳေတာင့္ႀကံဳခဲ အခြင့္အေရးႀကီးပါ။ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး သားတိုင္းျပည္မွာ တိုင္းက်ဳိးျပည္က်ဳိးထမ္းေဆာင္တာထက္ အဆ မ်ားစြာ ပိုၿပီးကုသိုလ္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္လို႔ ေစတနာသတိ၊ ေမတၱာသတိေလး ေပးလိုက္ပါရေစ။

From: TheVoiceMyanmar